تأثیر روش حساسیت‌زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد بر بازنمایی‌های عاطفی منفی بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

مقدمه: بازنمایی‌های عاطفی تحت تأثیر شیوه‌ی پردازش اطلاعات و درک فعلی از خاطرات، خلق ‌وخوی فعلی و بسیاری از عوامل دیگر قرار دارد، هدف پژوهش حاضر، تعیین تأثیر درمان حساسیت‌زدایی منظم چشم و پردازش مجدد بر کاهش نشانه‌های اختلال استرس پس از حادثه و بازنمایی‌های عاطفی منفی در بیماران بود. روش ‌ها: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد، نمونه آماری پژوهش حاضر با استفاده از نمونه گیری هدفمند (قضاوتی) شامل 32 بیمار مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشی از حوادث رانندگی از بین 50 بیمار انتخابی که در مرکز ترومای استان کرمانشاه واقع در بیمارستان طالقانی بستری ‌شده در سال 1393 بودند، که به دو گروه مداخله و شاهد (هر گروه 16 نفر) به صورت تصادفی اختصاص داده شدند. یک منشور درمانی حساسیت زدایی با چشم و پردازش مجدد (Eye Movement Desensitization Reprocessing (EMDR تنظیم‌ شده برای بیماران آسیب ‌دیده در سوانح استفاده شد. گروه مداخله هشت جلسه‌ی هفتگی تحت مداخله قرار گرفتند. گروه شاهد در لیست انتظار قرار گرفتند و در طی چهار جلسه با روان‌شناس ملاقات کرده و درمان معمول (Treatment-As-Usual؛TAU) دریافت کردند. پرسشنامه‌های روان‌شناختی مقیاس تجدیدنظر شده‌ی تأثیر حوادث، افسردگی بک، اضطراب بک اجرا شد. آزمون‌های آماری کلمونگروف – اسمیرنوف و آنکوا به کار استفاده شد. یافته‌ها: قبل از اجرای مداخله میانگین نمرات اختلال استرس پس از سانحه گروه مداخله 34/9±12/63 بود که در پس آزمون به 54/4±12/18 کاهش یافت، میانگین گروه شاهد در پیش‌آزمون 75/8±69/65 و در پس ‌آزمون به 53/8±88/64 تغییر یافت که تغییرات کاهشی معنادار نبودند و نتایج حاکی از آن بودند که اجرای EMDR به‌ صورت معناداری بر کاهش نشانه‌های اختلال استرس پس از سانحه و به‌ موازات آن بر افسردگی، اضطراب و بازنمایی عاطفی منفی از حادثه‌ی آسیب‌زا در بیماران مبتلا به PTSD مؤثر بود. نتیجه‌گیری: نتایج بیانگر آن است که عناصر درمان حساسیت‌زدایی منظم چشم و پردازش مجدد بر پایه‌ی ساخت نظری پردازش اطلاعات تطبیقی از طریق تأثیر بر یکپارچه ‌سازی حافظه و حل ‌و فصل آسیب حل‌ نشده می‌تواند در پردازش اطلاعات مربوط به حادثه‌ی تروماتیک و شدت نشانه‌های بیماران مبتلا به ‌اختلال پس از سانحه مفید باشد.